Institut Rakyat memandang serius agenda Pemerkasaan Ekonomi Bumiputera (PEB) yang diumumkan oleh Perdana Menteri Najib Razak pada 14 September 2013 memandangkan kegusaran serius bahawa PEB ini, jika dilaksanakan akan terus meminggirkan golongan Bumiputera termasuk masyarakat Melayu sendiri yang miskin di seluruh negara terutamanya di luar bandar di samping risiko menimbulkan ketegangan etnik dalam negara berbilang kaum seperti Malaysia.
Justeru, dalam analisa sepintas lalu Institut Rakyat, tiga persoalan berikut wajar dikemukakan mengenai agenda tersebut:
Adakah PEB akan mengurangkan jurang ekonomi di antara dan di kalangan kaum?
Adakah PEB akan mengeratkan hubungan antara etnik?
Apakah halatuju PEB dari segi kesaksamaan sosial dan perpaduan nasional?
Institut Rakyat berpendapat bahawa pengumuman ini jelas merupakan antara langkah-langkah persediaan PM Najib sebelum Perhimpunan Agung Umno yang dijangka akan berlangsung sebelum berakhirnya tahun 2013. Inisiatif seumpama PEB ini seolah-olah memberi isyarat kepada PERKASA yang selama ini begitu lantang sejak pentadbiran Najib agar memberi sokongan padu kepada kepimpinan PM Najib. Malah, inisiatif ini boleh dilihat sebagai jaminan kepada pertubuhan bersayap kanan itu yang pernah membantah cubaan PM Najib melakukan perubahan melalui New Economic Model (NEM) atau Model Ekonomi Baharu bahawasanya agenda perjuangan PERKASA sebenarnya adalah.satu-satunya matlamat pembangunan ekonomi nasional.
PM Najib juga telah mengumumkan penubuhan Majlis Ekonomi Bumiputera (MEB) yang bakal dipengerusikan oleh beliau sendiri, Timbalan Perdana Menteri dan beberapa menteri lain. Institut Rakyat tidak menolak kemungkinana bahawa langkah seumpama ini akan digunakan oleh PM Najib untuk mengawal pelbagai kumpulan dalam Umno untuk menstruktur semula kuasa politik ke atas ekonomi Malaysia seperti mana yang pernah dilakukan oleh Tun Dr. Mahathir dahulu.
Untuk mempertahankan jawatan Presiden Umno, Najib perlu berusaha lebih gigih kerana kegagalan memenuhi kebanyakan KPI pilihanraya umum ketigabelas (PRU13): hilang lebih banyak kerusi kepada Pakatan Rakyat, gagal menawan semula Selangor malah Pakatan Rakyat (PR) menang besar dengan menguasai lebih daripada dua pertiga kerusi Dewan Undangan Negeri, dan kehilangan undi popular Barisan Nasional (BN) buat kali pertama.
Formula BN berlandaskan kepelbagaian kaum lenyap selepas PRU13. BN kini lebih jelas sebagai satu gabungan politik yang didominasi oleh Umno dan beberapa parti tertentu dari Sabah dan Sarawak. Justeru, kemungkinan kepimpinan BN/Umno akan lebih terdorong untuk menjadi sebuah kerajaan bagi Bumiputera sahaja dan bukan kerajaan bagi seluruh rakyat Malaysia adalah suatu risiko yang tidak boleh dipandang enteng.
Walaupun Najib sepatutnya menjadi Perdana Menteri bagi semua rakyat Malaysia, tanpa mengira latarbelakang etnik, agama dan kecenderungan politik, sebaliknya dengan agenda PEB ini PM Najib sebenarnya jauh keterbelakang berbanding dengan Dasar Ekonomi Baru (DEB).
DEB
DEB adalah suatu program sosio-ekonomi dengan serampang dua mata yang diperkenalkan pada 1971, dirangka untuk mewujudkan perpaduan nasional iaitu pembasmian kemiskinan tanpa mengira kaum supaya jurang kekayaan dan pendapatan antara kaum dapat dirapatkan serta penyusunan semula masyarakat untuk memperbetulkan ketidakseimbangan ekonomi dan menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi atau sektor ekonomi.
Tujuan utama DEB adalah untuk menstrukturkan semula masyarakat dengan mengubah sistem ekonomi warisan penjajah British di mana peranan dan sektor ekonomi telah diasingkan mengikut kumpulan etnik agar penjajah boleh terus menikmati hak istimewa ke atas ekonomi menerusi strategi "divide and rule".
Walaubagaimanapun, dasar tindakan affirmatif ini hanya berkesan jika dilaksanakan dalam satu jangkamasa tertentu dan wajar ditamatkan jika didapati secara empirikal telah mencapai kebanyakan daripada objektif asal untuk mengelakkan penyalahgunaan dan kebergantungan berlebihan terhadap hak atau kedudukan istimewa yang secara semulajadi bersifat sementara yang berkemungkinan mengwujudkan bibit-bibit ketegangan hubungan etnik.
Namun, menurut kajian UNDP yang bakal menerbitkan Laporan Pembangunan Manusia di Malaysia, Bumiputera-bukan-Melayu yang merupakan minoriti dalam kumpulan besar Bumiputera telah ketinggalan dalam bidang pendidikan, pekerjaan dan kualiti hidup berbanding dengan masyarakat Melayu, Cina dan India. Kebanyakkan daripada mereka bertumpu di Sabah, Sarawak dan kampung Orang Asli di Semenanjung Malaysia malah masyarakat Melayu yang miskin.
Fokus peringkat kedua DEB yang dijenamakan semula sebagai Dasar Pembangunan Nasional pada tahun 1991 adalah untuk mengwujudkan komuniti dagang dan industri Bumiputera dengan mengagihkan pemilikan entiti awam kepada sektor swasta. Jawapan Dr Mahathir pada ketika itu untuk menangani ketidaksaksamaan ekonomi adalah dengan mengwujudkan seramai mungkin jutawan Melayu supaya sama ramai dengan jutawan Cina. Pendekatan ini melahirkan lapisan usahawan elit Melayu yang mempunyai pertalian yang terlalu rapat dengan ahli politik dan akhirnya mengakibatkan jurang intra-etnik meningkat secara mendadak dan pembangunan luar bandar terus gagal mendapat perhatian yang sewajarnya.
Ketidaksaksamaan Nasional Meningkat
Malaysia hari ini merupakan antara negara di Asia Tenggara yang paling tidak saksama masyarakatnya. Ukuran Pekali Gini (Gini coefficient) digunakan untuk mengukur ketidaksaksamaan pendapatan di mana 1 merupakan ketidaksaksamaan penuh, manakala 0 merupakan kesaksamaan penuh. Menurut Laporan Pendapatan Isi Rumah dan Kemudahan Asas 2012, pekali Gini Malaysia secara keseluruhan adalah 0.431; ketidaksaksamaan di kalangan sesuatu kumpulan etnik hampir sama bagi setiap etnik: Bumiputera (0.421), Cina (0.422), and India (0.443). Malah, apa yang lebih menyedihkan adalah apabila 40% isi rumah terbawah hanya mempunyai pendapatan bulanan purata sebanyak RM1,847 pada tahun 2012.
Fokus agenda PEB terhadap golongan Bumiputera semata-mata bukan sahaja menafikan realiti bahawa ketidaksaksamaan ekonomi adalah satu fenomena yang melangkaui batasan etnik, malah gagal mengenalpasti masalah berbeza yang dihadapi oleh Bumiputera di bandar dan luar bandar, serta kepelbagaian cabaran yang dialami oleh Bumiputera kelas menengah dan miskin. Institut Rakyat mengambil pendirian bahawa jika fokus utama adalah untuk membasmi kemiskinan dan merapatkan pelbagai jurang sosio-ekonomi, maka dasar tindakan afirmatif wajar disasarkan berdasarkan kelas ekonomi.
Tidak keterlaluan jika agenda PEB yang diumumkan oleh PM Najib boleh disifatkan sebagai pendekatan patron-klien “Saya tolong kamu, kamu tolong saya” yang bertitiktolak daripada kepentingan dan matlamat yang ingin dicapai dalam Perhimpunan Agung Umno. Ini adalah kerana Agenda PEB hanya akan dapat memanfaatkan golongan Bumiputera warga bandar serta kumpulan berpendapatan rendah dan sederhana yang telah pun mempunyai pendidikan asas, kewangan dan keupayaan infrastruktur untuk menyertai program ini dan bukannya Bumiputera di kawasan luar bandar di Semenanjung Malaysia, Sabah dan Sarawak yang masih hidup dalam serba kekurangan tanpa jalan, sekolah, hospital, peluang melanjutkan pelajaran ke peringkat yang lebih tinggi, bekalan air dan elektrik. Ironinya, kemenangan BN dalam PRU13 banyak bergantung kepada golongan yang serba kekurangan ini kerana tanpa sokongan mereka BN tidak mungkin mampu memberntuk Kerajaan Pusat.
Mengelakkan ketidakpuasan hati antara etnik
Institut Rakyat berpendapat dasar ekonomi yang berasaskan etnik akan hanya memecahbelahkan masyarakat kerana ia akan mengundang rasa tidak puas hati di kalangan mereka yang tercicir, sedangkan setiap rakyat Malaysia mempunyai keupayaan untuk menyumbang kepada pembangunan nasional dan seterusnya layak menikmati kemakmuran ekonomi bersama.
Maka, adalah menjadi tanggungjawab kerajaan untuk memastikan pengagihan kekayaan dan kemakmuran ekonomi yang saksama dengan sasaran berasaskan keperluan atau "needs-based policy" bukannya etnik.
Hakikatnya, BN/Umno gagal menggunakan pendekatan ini sepenuhnya kerana mereka terlalu terikat dengan komitmen kepada politik perkauman Umno. Namun, ini sepatutnya tidak menghalang mereka daripada memperkenalkan pendekatan berdasarkan kedudukan ekonomi atau keperluan dalam sesuatu dasar afirmatif.
Di Manakah Agenda Malaysia?
Hari Malaysia seharusnya memperlihatkan komitmen Najib utuk mengwujudkan perpaduan nasional dengan mengatasi jurang ekonomi di kalangan rakyat Malaysia di Semenanjung, Sabah dan Sarawak.
Ketidakpuasan hati timbul di kalangan rakyat Sabah dan Sarawak akibat kegagalan kerajaan melaksanakan Perjanjian 18/20 yang termeterai 50 tahun yang lalu. Malah, agenda PEB juga mengetepikan isu hak tanah yang dihadapi oleh Orang Asli di Semenanjung seperti mana yang dikemukakan oleh Laporan Suhakam berhubung Inkuiri Nasional ke atas Hak Tanah Orang Asli/Asal Malaysia baru-baru ini.
Sebaliknya, tumpuan BN/Umno menimbulkan kegelisahan di kalangan masyarakat Melayu mengenai jaminan hak istimewa, kedudukan dan agama. Walau bagaimanapun, keputusan PRU13 telah memperlihatkan bahawa cubaan ini tidak berjaya sepenuhya kerana sokongan masyarakat Melayu terhadap BN terpecah dua dalam peratusan yang tidak jauh berbeza bagi PR.
Maka, pilihan yang kita ada sekarang bukan di antara dasar afirmatif etnik atau sistem meritokrasi, tetapi di antara dasar afirmatif etnik yang memecahbelahkan masyarakat dengan dasar afirmatif berasaskan keperluan yang bertitiktolak daripada kelas ekonomi.
Posts
0 comments:
Post a Comment